hiç edinmediğimiz huzuru alarak yanımıza masmavi gökyüzünün altında uzansak ya toprağa.evet kum değil toprak olsa altımızda. sabredemeklerim,sabredemediklerin kavgasından kurtulup biz olduğumuz ve yine birlikte olduğumuz için,yanyana olduğumuz için gülümseyerek hayata;hiçbir zaman kaygısına yer vermeksizin yanımızda göz göze geldiğimizde kızarsa o beyazlıklar. zaman kayıp gittikçe avuçlarımdan,tanıdıkça her yeni kimliği neden diyorum hep neden, bu kadar ilgisizler yerine bir sen olmadın,olamadın neden?
to be continued...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder