bu ne biçim hikaye böyle(!)

Okulu bitirme isteği ama okula gitmeme isteği.
Önce İzmir'e yerleşme kararı sonra bir U dönüşü.
Hep bekleme, çok bekleme.
Dost bildiklerimden kazıklar yeme ve yaşanmışlıkların pişmanlığını duyma.
Kız kardeşin evliliğinin yanı sıra arkadaşların da evlenmesi barklanması, kimilerinin çoluk çocuğa karışması.
Baba ile olan yılların küskünlüğünün ölüm kalım meselesi rahatsızlıkla son bulması.
Ailemin son büyüğü dedemin ahir dünyaya göçü.
Koca yalnızlık, telaşlar.
Hep yalnızlık, telaşlar.

Bitmeyecek sandığım İstanbul- İzmir yolculukları.
Son demde bir Bursa çıkarması.
Yeni heveslere kapılma ama kapıların son dakika kapanması suratıma.
Bir de 'aşk'ı uğurlama, sonsuzluğa.
Beni büyüttün, olgunlaştırdın, yaşlandırdın.
Canın  sağolsun.
Hoşça Kal 2012.

Ve sana gelince 13.
Ben bilmem nasılsa yine sen bileceksin.
Bir şey de istemem, sen bilirsin.