bu ümidi kesmişlikten mi kaynaklanıyor yoksa artık beklenti içinde olmama durumuna yol açacak olgunluktan mı kestiremiyorum. ama sanırım ne olgun,ne büyük olmak ya da hayalsiz kalmak istemiyorum.
ben çok yanlış yaptım pek çokları gibi,hatta bazen bile bile yanlışlar yaptım.çünkü yaşamadan olmuyordu,kulaktan dolma nasihatlar beni adam etmiyordu bunu hep biliyordum. ama yaptığım yanlışlardan pişman olmadım hiç.yine pek çoklarının bir türlü cesaret edemedikleri adımları atarak,yanlışlar yaparak anladım elimde kalanların güzelliklerini. hem o her yanlışın da beni mutsuz ettiği söylenemezdi.ki zaten çoğu zaman yanlıştır güzel olan fikrimce.doğruyu herkes yaşar. peki ya yanlışı yaşamaya cesaret etme meselesi?
insan ömürden yediği her an 'garantilemek' psikolojisi içinde daha da korkak oluyor. işini garantileyip nefretle devam eder oluyor,artık bir ev alma olayını garantileyip sevmese de kendini ona ait hissetmeye zorlar oluyor.
özgürlüğümü geri istiyorum.garantilemek fikri midemi bulandırıyor ben hep uçurum kenarında kaybetme riski içinde heyecanla,umutla,doya doya yaşamak istiyorum bu ömrü.
nefesimi sadece kendim için harcamak,herkes olmamak. kendi doğrum olan yanlışı yaşamak istiyorum.
fırsat varken,hala hayattayken...
evet yaşamadan bilinmiyor. çok doğru bu söylediği ve buna hata demek ne derece doğru tartışılır.
YanıtlaSilhayallerimiz bitmesin...