gözlerim hep ıslak son zamanlarda. sürekli bir ayrılık,sürekli bir çaresizlik,naçarlık,elden birşey gelmeme halleri. çok sıkıldım bencillikten,densizlikten,parazitlikten;yoruldumm!!!
öncelikle anne olmadan anneanne olmama vesile olan dünya güzeli yavruma çok teşekkür ederim. evet bu satırları okuyamaz o ama içimden geçen her bir dileği anlar çok iyi bilirim.
mayıs 17 de geldi bebeklerimiz dünyaya. koşa koşa işten geldiğim bir mayıs akşamüstü öyle bir şenlendirdilerki evimizi minik bedenleriyle saatlerce bakakaldım bu mucizeye. üçü doğmuş ama biri beklemişti sanki beni,o da yerinden ayrıldı usulca sonra. tam 62 gün birlikte yorucu bir maraton yaşadık. yorulduk,oyunlar oynadık,uyuduk birlikte...ayakkabılarımız yatak altına mı kaçmadı,hamağımız mı payçalanmadı,anneyle yemek kavgası mı yaşanmadı. hayatımın en güzel, en anlamlı günleriydi onlar.
sonra hayat gerçekleri yüzümüze vurdu ve buna bir son vermemizi istedi yavaş yavaş. evimizde 5 köpeğe yer olmadığı gibi, sadece işten kalan vakitleri onlara ayırmakta yetmiyordu. hem hepsinin maması,aşısı derken paramızda yetmiyordu... her güzel şeyin bir sonu vardı ve bizim mucizemizde sonlanmalıydı.
derken güzellerimize sıcak yuvalar aradık. çok başarılı olamadık. insanları anlamak güçtü, zira ne istediklerini de öyle. son çare güvenebileceğimiz ve pet shop' a zorda olsa emanet ettik.
ilk üç gün yas vardı evimizde, kalan üçlü hep ağlamaklıydı. buna da alıştık,kabullendik. her özlediğimizde iç çektik.
ama bugün ansızın gelen telefonla onların iyi olduğunu hayal edip avunma hallerimde sona erdi. yavrularımdan ikisi hastaydı hem de ölümcüldü ölebilirdi!
koştuk, kapanmak üzere olan kliniğin kapısından içeriye nasıl girdiğimi hatırlamıyorum. o minicik bedene takılan bir serum, ağzında salyalar sürekli kusuyordu bebeğim. ishaldi sonra sapsarıydı gövdesi;kirlenmişti. kucakladım öptüm onu doyasıya. yakışıklı oğlumdu o benim,en kurnazıydı kardeşlerinin babasının tabiriyle. ağzını sildim önce, ayaklarını temizledik. kafesindeki gazeteleri değiştirdik. şimdi orda bensiz, biz burda sabahın olmasını beklerken o ne yapıyor acaba? çok özledim güzel yavrumu... Allah kimseyi kimseden böyle ayırmasın,Allah kimseyi çaresiz bırakmasın.
Duygularınızı çok iyi anlıyorum. Ne yazık ki pet shoplara giden yavrular yüzde doksan hastalık kapıyor ve ilk aylarda yaşama veda ediyorlar. Zaten tamamen ticari zihniyetle açılan bu tür yerlerde o canlar ancak para olarak algılanıyor. Pet shoplara sonuna kadar karşıyım. Öte yandan yuva bulmak son derece zor. Umarım yaşam savaşını kazanırlar da bir yuvaları olur.
YanıtlaSil