'iş düşüncenin düşmanıdır' dedi. dedi de kim dedi demedi. belki de öylesine bir replikti kim bilir. ama hak verdim çokça.son zamanlarda iyiden iyiye rutine bağlamış hayatım işle şekillenmekte. böylece ben değil düşünmeye bazen adam akıllı yaşamaya yeltenemiyorum.
dün gece de iftarı sahura bağlayan bir vakitte eskilerden bir film izledik.günün o saatinde zaten bunalım takılırken pek izlenesi bir film olmasa da dolmuş taşmakta olan bardağın kötü yanına daha ne kadar katkı sağlayabildi tartışılır. oldukça gerçek ve oldukça acıydı sahneler.
hayat tercihlerden ibaret evet. lakin ya bu tercihler bünyenden bağımsız yapışmışsa te doğuştan yakana? renkler seçilmez,aileler seçilmez,sağlık seçilmez olursa ya? sen merdivenin tepesine yerleşmek durumundayken paçana takılanlar hayatın kendi ve en gerçek seçimleriyse ya?
bir adamki işte bu tercihleri sorgulayan. bir kadınki işte bu tercihlerin acımasızlığıyla boş vermiş sorgulamayı bile sorgulamayan.bir adam herşeyi başka bir adamla paylaşan,bir kadın sadece bir karga ile konuşan.
ağır film sevmem diyenlere tavsiye olunmasa da bunalım zamanlarda daha da dibe vurmanıza engel olmayan bir 100 dakika.
iyi seyirler
p.s: nicole kidman'ı ayrı takdir ettim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder