çokça zamandır sınav hazırlıkları, ödevler, sunumlar derken yazamadım gitti. yani şurdan başka heryere birşeyler yazdım orası ayrı tabii. 'insan' denen varlığa doğru deneyimlerime devam ederken yoruldum epeyce yine ama nefes alıyorum sonuçta işte bir yerlerde.
bu arada önceleri umut ederdim bir yerlerde iyiliğin yaşadığını şimdilerde ancak gözlerimi kapattıktan sonra yaşıyorum o umutları sabah olup gün aydınlandığında hepsi uçup gidiyor birer birer. tutmak için de yormuyorum kendimi, ne yapalım hayat böyle!
herkes haklı kendince, kendi yaşam biçiminde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder